Γιατί ο νέος λαϊκισμός είναι αυτός του καβαντζοπατριωτισμού αγαπητέ και αυτό έχει δύο αναγνώσεις. Η μία είναι του απροσκύνητου Έλληνα που έχει όλη την τρέλλα του κόσμου να κοντράρει την Ευρώπη για μία λέξη. Που δεν τον νοιάζει πώς, αλλά απαιτεί από όλους να σεβαστούν την νωπή λαϊκή επιταγή για το τέλος του μνημονίου, λύνοντας στην ουσία μονομερώς την υποχρέωσή του προς τους εταίρους-πιστωτές του, πιστεύοντας πως κρατάει τη μεγάλη χειροβομβίδα.
Η άλλη όψη είναι η ‘’πάμε με τα νερά τους’’ προσέγγιση του καβάντζα νοικοκυράκου ‘’και αν πάνε καλά θα μας πετάξουν κανά ξεροκόμματο, αν όχι πάμε με τους επόμενους’’, που εξηγεί την κατ’ επίφαση εθνική συμφιλίωση και ομοψυχία των ημερών.
Για τους υπολοίπους, τα πράγματα ίσως να είναι κάπως έτσι. Μια χώρα, μετά από 6 χρόνια πραγματικού πολέμου, σύρεται από ένα λαϊκίστικο συνασπισμό σε ένα παγκόσμιο εξευτελισμό. Χωρίς θέσεις, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς στελέχη, περιφέροντας μια καλτ περσόνα για βασικό διαπραγματευτή της, ένα επικίνδυνο τύπο για Υπουργό Εξωτερικών και ένα ψεκασμένο Υπουργό Εθνικής Άμυνας.
Κεκτημένα δεκαετιών, αν όχι αιώνα, απειλούνται από σπασμωδικές κινήσεις ένθεν κακείθεν και είναι μόνο η αρχή. Γιατί η Νέα Ελληνική Κυβέρνηση ήρθε για να αλλάξει τα πάντα, ακόμα και στον τρόπο που διοικείται αυτή η χώρα, αφήνοντας την απόφαση στην Ευρώπη είτε για να ακολουθήσει την αριστερή στροφή, είτε για να πάρει αποστάσεις.
Η πατρίδα μας είναι αυτό που είναι από κάτι φιλέλληνες του Διαφωτισμού, κάτι μεγάλους Έλληνες της διασποράς και Φαναριώτες, κάτι Βενιζέλους, κάτι Καραμανλήδες. Αντιστάθηκε στους Γερμανούς μαζικά και ακομμάτιστα, πριν έρθουν τα πρακτοράκια των Σοβιετικών και οι δωσίλογοι να την διχάσουν. Έδωσε μάχες για τη Δημοκρατία στα χρόνια του γύψου, ξαναστάθηκε στα πόδια της και ξανανέβηκε στο τρένο της Ευρώπης.
Επειδή είναι ντροπή για τον καθένα μας να φοβάται την άποψή του, δεν μπορώ παρά να την καταθέσω. Το χειρότερο αυτή τη στιγμή είναι να υποχωρήσει η Ευρώπη απέναντι στους λαϊκιστές και τους ευρωσκεπτικιστές, καθώς, αυτό που θα φαίνεται αρχικά σαν νίκη της Ελλάδας, θα είναι βέβαιη ήττα της ευρωπαϊκής της προοπτικής και της δημιουργίας ενός ορθολογικού Κράτους.
Μόνη ελπίδα, ένα δημοψήφισμα που θα απομακρύνει αυτούς τους επικίνδυνους ανθρώπους από την εξουσία και θα επαναφέρει στην διακυβέρνηση κόμματα βαθιά προσανατολισμένα στην ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Ελπίζω η αμετροέπεια και ο μεσσιανισμός από τα οποία ξεκάθαρα υποφέρουν, να τους οδηγήσει σε αυτή την απόφαση, ώστε να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στον Λαό να ζυγίσει τα παράπονα, τις δυσκολίες, τα πρέπει και τα θέλω του.
Μετά από αυτό, δεν θα υπάρχει τίποτα περισσότερο να πει κανείς.
Μάνος Χουρδάκης
manoshourdakis 