Είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι πως ο έλεγχος χάνεται. Πως η τροχιά μας γύρω από την λογική έχει ξεμακρύνει τόσο πολύ, που ένα μόνο τυχαίο γεγονός θα μπορέσει να μας στείλει στο πουθενά.

Η Ελλάδα βρίσκεται με το ένα πόδι έξω από την Ευρώπη, απαξιώνοντας την όποια συνεργασία με τους εταίρους, αρνούμενη να καταθέσει τα αναγκαία ισοδύναμα μέτρα για την τροποποίηση του παρόντος μνημονίου.

Για μια ακόμα φορά, η χώρα μας οδηγείται χωρίς χαρτιά, νούμερα, χωρίς καμία δέσμευση μπροστά στους εταίρους μας, από μια Κυβέρνηση ξεκάθαρα ανίκανη, απόλυτα εμμένουσα στην ρητορική που άσκησε στο λαό, αυτή του λαϊκιστικού κουτσοβακισμού…‘’Δεν συναινώ, απαιτώ, δεν δεσμεύομαι,σπάω τη συμφωνία μονομερώς, δεν αλλάζω,ζητώ από όλους σας να αλλάξετε ή τα τινάζω όλα στον αέρα, νοικοκυράκια της Ευρώπης’’.

Στο πλάι, μια κοινωνία διαλύεται ‘’εν τη ενώσει’’ της, καθώς εθνικοσοσιαλιστικά διλήμματα κάνουν την παρουσία τους στην κεντρική πια πολιτική σκηνή. ‘’Ενάντια στους ξένους που θέλουν να μας καταστρέψουν’’, ‘’Κόντρα στην κυβέρνηση του Λαού’’.

Με εμάς να κοιτάμε ο ένας τον άλλο με καχυποψία, να ψάχνουμε τον ‘’προδότη’’, τον ‘’γερμανοτσολιά’’, να ζητάμε τα ρέστα σε αυτόν που δεν κατέβηκε στην πλατεία ‘’να στηρίξει την κυβέρνηση του Λαού, τη Νέα Ελληνική Κυβέρνηση’’.

Νομίζουμε πως αντιστεκόμαστε, πως με αυτό τον τρόπο ανακτούμε την υπερηφάνειά μας, πως δεν υπάρχει τίποτα που θα μας αντισταθεί, πως γινόμαστε ένα τείχος αδιαπέραστο.

Όσο ακούμε τους ξένους να μας λένε πως βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο, τόσο περισσότερο πειθόμαστε για την ορθότητα της αντίστασής μας, τόσο μαζικότερα στηρίζουμε τη Νέα Ελληνική Κυβέρνηση.

¨Όλο και περισσότεροι από εδώ, όλο και λιγότεροι από εκεί. Σε ένα δίπολο που η μια του πλευρά φθίνει ακατάπαυστα. Που όλα σιγά σιγά γίνονται ένα.

1

Ένας λαός, μία κυβέρνηση, … ένας ηγέτης; Πάλι;
Κι εμείς γελούσαμε, σαν τα παιδιά…;

Μάνος Χουρδάκης