Είναι πλάνο αυτό, έχει αρχή, μέση και τέλος.Και δεν συμβσίνει μόνο εδώ, αλλά σε κάθε οργανωμένη κοινωνία κατά καιρούς. Ξήλωμα των αστών λέγεται και στα δικά μας μέρη έχει βάλει ρίζεις για τα καλά από τη Χούντα και πολύ πιο πριν από τους συγκεκριμένους αναρχοπρακτορίσκους που καίνε σινεμά και σπάνε σήμερα το Μετρό.

Όλα στο πλάνο λοπόν,επίθεση στην αστική ραχοκοκκαλιά του συστήματος,οπότε μάγκες κάψτε σινεμά,σπάστε μετρό και διόδια,σκίστε γραβάτες και κουστούμια,όλα στ’όνομα του λαού κι αφήστε όρθια κλαρίνα,αρνιά,φαντάρους και φόρμες Βενεζουελάνικες,αφέντες ένός Λαού κρατικοδίαιτου να χειροκροτεί για το παραπάνω δελτίο στο κρέας.

Απομεινάρια,ξερατά της Ιστορίας όλοι σας, μάθατε να επιβιώνετε μόνο σε μέρη αρτηριοσκληρωτικά και ημιιαπομονωμένα, μέρη που  η πρόοδος.του Ανθρώπου δεν έφτασε αρκετή για να σας ξεπλύνει και ξετρυπώνετε σαν τις κατσαρίδες μετά από καταστροφές για να κυριαρχήσετε όσο προλαβαίνετε στους ερημωμένους δρόμους της πόλης.

Μια χούφτα πράκτορες,αναρχοφασίστες, επαναστάτες με θέση Δημοσίου και τη σύνταξη του μπαμπά να τσοντάρει, αιώνιοι πουθενάδες της ζωής, κάνετε δίκτυα,οργανώσεις συνομωτικές ‘’για την ανατροπή’’, για νά’ρθουν τα φασισταριά τα δικά σας.

Εχθρός σας πάντα το όποιο σύστημα και αριστεία,καταφύγιό σας η αναρχία και η ισοπέδωση κι ακόλουθοί σας οι ηλίθιοι και οι αμόρφωτοι,που θαμπώνονται από τα ιδεολογήματα και τις απάτες σας, χωρίς να βλέπουν πού είναι η πραγματική ζωή.

Για άλλη μια φορά λοιπόν, θλιβεροί αρουραίοι των πόλεων,νομίζετε πως ήρθε η ώρα σας, πως είστε μέσα στα πράγματα,πως όλα είναι έτοιμα για την…ανατροπή.

Και για άλλη μια φορά θα μείνετε στις σκιές,τους υπονόμους,το παρασκήνιο, απόκληροι  βρυκόλακες  της ζωής.

Γιατί η ζωή είναι αυτή εδώ ακριβώς, κι είναι φτώχεια,δουλειά,ανεργία, απελπισία,χαρά,αγάπη, αδικία,δικαίωση,είναι τύχη,προνόμια,διακοπές,σινεμά,βόλτες στο κέντρο,καφές με τους φίλους. Είναι ρούχα,βιβλία,μουσικάρες,ταξίδια μακρινά και κοντινά,είναι παγωτά μετά το μπάνιο κι ολόδροσα πρωινά στο ξύπνημα για τη δουλειά, είναι αγκαλιές και καυγάδες. Είναι συμβιβασμοί κι η τέχνη του εφικτού,υποχωρήσεις και λάθη, είναι μαθήματα ρεαλισμού.

Η ζωή ειναι αυτή, πάντα θα είναι αυτή κι είναι για εμάς,τους πολλούς.

Σπάστε,γκρεμίστε ό,τι μπορείτε λοιπόν, πάντα αόρατοι θα είστε, άνθρωποι που πάνω τους δεν θα καταδεχθούν ποτέ να δώσουν σκια οι ήλιοι και τα φεγγάρια  της ζωής μας.