Πέρασαν μέρες, μήνας σχεδόν από την πρώτη μας συνάντηση.
Κι είχα προλάβει ευτυχώς να αφουγκραστώ έγκαιρα τα σημάδια της Φύσης, για να αφεθώ απόλυτα σ’ αυτό που με είχε βρει.
Γιατί είναι ένα κύμα τόσο μεγάλο αυτό, που άνθρωπος κανείς δεν μπορεί να σταθεί απέναντί του χωρίς να σπάσει κι εγώ να σπάσω δεν μπορώ.
Αν όχι τόσο για εμένα, πια για εσένα.
Αισθάνομαι πλούσιος με ‘σένα και φτωχός μαζί, κρατώντας στην αγκαλιά μου το πολυτιμότερο όλων στον κόσμο, χωρίς από την άλλη να ξέρω τι μπορώ εγώ να δώσω που να σου φτάσει.
Δεν έχω πολλά, τίποτ’ άλλο από αγάπη κι ένα νανούρισμα παιδάκι μου, αυτά που έδωσαν και σε εμένα.
Ας είναι αυτό αρκετό και τ’ άστρα καλά μαζί σου…για να μην πεις μες στη ζωή σου δεν μπορώ.
manoshourdakis 