Ένα μεγάλο βήμα έγινε και ειλικρινά ελπίζω σε ένα μήνα να ανοίξει μια συζήτηση για το τι μας συνέβη ως κοινωνία αυτά τα χρόνια και πώς θα πρέπει να αφήσουμε όλοι μας το κεφάλαιο αυτό πίσω.

Αυτό που μάλλον επιβεβαιώθηκε πλέον, είναι πως τα κόμματα διαμαρτυρίας/αντίδρασης είναι δομικά ανίκανα να παράξουν έργο. Κεφαλαιοποιούν απλά στον θυμό/φόβο της στιγμής για την κατάληψη της εξουσίας.

Έτσι και ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, όχι του 3%, αλλά το λαϊκιστικό μόρφωμα Τσίπρα-Αλαβάνου, ανήλθε στην εξουσία, διχάζοντας, κοροϊδεύοντας και κυρίως ξοδεύοντας χυδαία το κεφάλαιο Αριστερά.

4 χρόνια μετά, σε μια περίοδο πολιτικής ηρεμίας χωρίς ίχνος εκλογών, η κοινωνία δεν πήγε ούτε μισό μέτρο μπροστά, χάνοντας τη μία μετά την άλλη ευκαιρίες ανάπτυξης με το φθηνό χρήμα και την πολιτική σιγουριά της ΕΕ, η Ελλάδα γέμισε στρατόπεδα συγκέντρωσης και το Κράτος δεν έπαψε να αποσυντίθεται ούτε στιγμή.

Η ώρα για να φύγει έφτασε κι αυτό είναι πρόοδος για την κοινωνία μας, ακόμη κι αν στεναχωρεί μερικούς από εμάς.

Ας συμφωνήσουμε όλοι σε αυτό τουλάχιστον, πως κρατήσαμε τη Δημοκρατία μας όρθια, αντιδράσαμε και είμαστε έτοιμοι για το παρακάτω βήμα.

Αύριο η ΝΔ, μεθαύριο κάτι άλλο, κάθε μέρα κι ένα βήμα μακρύτερα από το τέρας του λαϊκισμού, ώστε η χώρα μας να ανοίξει βήμα ξανά.

Ναι, ξανά, όπως έχει ήδη κάνει αρκετές φορές στο παρελθόν, για να έχει φτάσει να είναι ένα σύγχρονο κράτος στον πυρήνα της Ευρώπης και μια κοινωνία που μπορούμε να μιλάμε ελεύθερα και να ζούμε χωρίς τον άμεσο φόβο του πολέμου.

Αυτό το κάναμε όλοι μαζί, εμείς, οι πατεράδες και οι παππούδες μας και το κάναμε καλά, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, κι είναι καιρός να κλείσουμε το στόμα σε αυτούς που πάντα απευθύνονται στους φόβους και τα κακά μας ένστικτα.

Οι πολλοί είμαστε εμείς, πάντα είμαστε εμείς, καμιά φορά όμως σαστίζουμε στις φωνές και τις φασαρίες και κάνουμε πίσω.

Ήρθε όμως πάλι η ώρα μας.

Ήρεμα, χωρίς φωνές, χωρίς πανηγύρια.

Είμαστε εδώ.